Είκοσι ευρώ οι μελιτζάνες, δεκαπέντε οι ξαπλώστρες (το σετ)
Ο φετινός Αύγουστος στην Κέρκυρα ήταν πολύβουος. Θύμιζε Πάσχα. Και όχι δεν ευθύνονται μόνο οι φασαριόζοι Ιταλοί που για μια ακόμη χρονιά έκαναν απόβαση στο νησί.
Εξήντα χιλιάδες νοικιασμένα αυτοκίνητα έδωσε το φετινό καλοκαίρι η Κέρκυρα στους τουρίστες που έφθασαν από κάθε απίθανη γωνιά του πλανήτη στο νησί - που η αλήθεια είναι πως δεν έχει τις υποδομές - ναι καλά διαβάσατε - για να σηκώσει με αξιοπρέπεια ένα τόσο μεγάλο τουριστικό όγκο. Οδικό δίκτυο, νερό, σκουπίδια κτλ.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον τουρισμό στην Κέρκυρα, είπαν πως το νησί φέτος «είναι επάνω 4% αλλά λείπουν τα καλά πορτοφόλια».
- Δηλαδή;
- Δηλαδή, πέντε Γάλλοι, πέντε μακαρονάδες, τρία ποτήρια κρασί και ένα μπουκάλι νερό. Αυτό δεν είναι τραπέζι Γάλλων.
Αλλά και πάλι για να φας σουβλάκι στην Κέρκυρα, οι ουρές ήταν ατελείωτες. Για παγωτό από τον «Παπαγιώργη» ούτε λόγος. Το κατάστημα, εκτός, τοποθέτησε ηλεκτρονικό σύστημα μέσω του οποίου δίνεις την παραγγελία εκεί ώστε όταν μπεις μέσα να πάρεις το παγωτό σου και να πας στην ευχή του Αγίου Σπυρίδωνα και όχι να κοιτάς τις βιτρίνες κανένα 10λεπτο μέχρι να αποφασίσεις.
Τιμές: Ας ξεκινήσουμε με γεγονότα:
Η πόλη της Κέρκυρας δεν είναι ένας φθηνός προορισμός. Δηλαδή σε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια που υπάρχει σε κάθε τουριστικό οδηγό, οι μελιτζάνες - σπέσιαλ είναι η αλήθεια - κοστίζουν είκοσι ευρώ.
Μετά βέβαια πας μέχρι το Πρασούδι - τριάντα λεπτά από την πόλη - και τρως την καλύτερη παστιτσάδα όλης της Ελλάδας με 14 ευρώ.
Κατεβαίνεις στην παραλία, σε όλες τις παραλίες για την ακρίβεια, και οι ξαπλώστρες κοστίζουν 15 ευρώ. Και μετά αναρωτιέσαι: Γιατί ρε παιδιά πηγαίνετε σε νησιά που κοστίζουν 80 ευρώ το σετ και ο αέρας τον Αύγουστο κινδυνεύει να σας οδηγήσει στο λιβυκό;
«Φόροι, φόροι, φόροι»
Οι ημέρες των διακοπών στην Κέρκυρα πέρασαν γρήγορα - ως συνήθως - και εκεί ανάμεσα σε διάφορα βιβλία και στην ειδησεογραφία - που πάντα είναι σκοτεινή τον Αύγουστο - έγιναν και οι συζητήσεις για τα old school ερωτήματα: «πώς τα βλέπεις τα πράγματα;», «πού πάμε» κτλ.
Με το χέρι στην καρδιά και μάρτυς μου ο Άγιος Σπυρίδωνας, ουδείς ασχολείται με τον Μητσοτάκη, τον Ανδρουλάκη και το εάν, πότε και πώς θα επιστρέψει ο Τσίπρας.
Ένα μόνο νταλκά είχαν όλοι όσοι βρέθηκαν στο δρόμο μου αυτές τις ημέρες των διακοπών:
Τους φόρους.
Και δεν επικαλούμαι επαγγελματίες που για να είναι ευχαριστημένοι από το ταμείο θέλουν να αφήσεις και τα χρυσαφικά δίπλα στον λογαριασμό αλλά για κανονικότατους ανθρώπους που δεν μπορούν και στην τελική, δεν θέλουν άλλο, να είναι συνιδιοκτήτες με το κράτος στα κέρδη τους.
Οπότε για να επιστρέψω στη βάση μου, στα δικά μας και ενόψει ΔΕΘ: Ουδείς εκεί έξω ενδιαφέρεται για το εάν ο Μητσοτάκης θα γυρίσει το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη και η κυβέρνηση θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω της. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το εάν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πάρουν ξανά δώρο (δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή είναι η αλήθεια).
Δεν μπορούν να πληρώνουν άλλο φόρους - δυσανάλογους με το πραγματικό και οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας.
Αυτά άκουσα εκεί έξω και αυτά μεταφέρω. Μαζί με ευχές και προσδοκίες για καλή σεζόν.
